Search Results for: standart

BT Sektöründeki Ulusal Meslek Standartlarımız – I

BT , , , ,

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’na bağlı olarak çalışan Mesleki Yeterlilik Kurumu’nun (http://www.myk.gov.tr) öncülüğünde başlatılan Ulusal Meslek Standardlarının Hazırlanması çalışması aynı kurumun Meslek Standartları Dairesi Başkanlığı tarafından yürütülmekte. Bu çalışmalar çerçevesinde Bilgi Teknolojileri sektörü için hazırlanan 9 meslek standardı 5 Kasım 2013 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlandı. Yayınlanan standartlar şunlar:

  • Yazılım Geliştirici (Seviye 4) Ulusal Meslek Standardı
  • Yazılım Geliştirici (Seviye 5) Ulusal Meslek Standardı
  • Yazılım Geliştirici (Seviye 6) Ulusal Meslek Standardı
  • Yazılım Uygulama ve Destek Elemanı (Seviye 4) Ulusal Meslek Standardı
  • Yazılım Uygulama ve Destek Elemanı (Seviye 5) Ulusal Meslek Standardı
  • Veritabanı Teknik Elemanı (Seviye 4) Ulusal Meslek Standardı
  • Veritabanı Yönetmeni (Seviye 5) Ulusal Meslek Standardı
  • BT İş Analizi Elemanı (Seviye 5) Ulusal Meslek Standardı
  • BT İş Analisti (Seviye 6) Ulusal Meslek Standardı

Milletimize hayırlı olsun diyorum 🙂 Bu standartlara kısaca göz attım, evlere şenlik 🙂 Nasıl bir şenlik olacağını sonraki yazılarımda açıklamaya çalışacağım.

Bol standartlı günler dilerim.

Toplam görüntülenme sayısı: 923

JDK 10 ve “var” Özelliği

Java ,

Malumunuzdur, artık Java’nın, Standard Edition (SE) dediğimiz çekirdek dilinin gelişimi, 2-3 senede bir olan big-bang sürümlerle değil, ufak-tefek ama yılda iki defa yapılacak sürümlerle olacak. Bu yeni durumun ilk uygulaması 20 Mart 2018’de çıkacak olan 10. sürümdür. Java SE 10’ın standart gerçekleştirmesi olan JDK 10’un Open JDK sayfasına buradan ulaşabilirsiniz. JDK 10’un aday sürümlerini de buradan indirebilirsiniz.

Java SE 10 ile gelen en temel dil özelliği “var” anahtar kelimesidir. “var” anahtar kelimesi, JEP 236 ile Java’ya katılmış yerel değişkenler (local variables) için tip çıkarımı” ( Local-Variable Type Inference) yapan bir yapıdır. Bu yapı ile yerel bir değişken tanımlarken (definition) kullanılan “tip değişkenAdı = ilkDeğer” formatında artık “tip” bilgisininin verilmesine gerek yoktur. Tip bilgisi yerine “var” ile yerel bir değişken tanıtılabilir. Dolayısıyla aşağıdaki tanımlar aynıdır:

int i = 5;
var i = 5;

Fakat şu satırın problemli olduğunu rahatlıkla farkedebilirsiniz:

var i;

Çünkü yukarıdaki durumda “i” sadece tanıtılmakta (declaration) ama tanılanmamaktadır çünkü bir ilk değer ataması yapılmamıştır. Bu durumda derleyici “i”nin tipini nereden belirleyecek? Bu yüzden derleyici “cannot infer type for local variable i” hatası verecektir.

Şimdi aşağıdaki daha geniş örneğe bakalım:

package org.javaturk.java10;

import java.util.*;
import java.util.stream.*;

public class VarExample{
	private static String[] stringIntArray = { "1", "2", "3", "4", "5", "6", "7", "8", "9", "10", "11", "12", "13", "14", "15", "16",
			"17", "18", "19", "20", "21", "22", "23", "24", "25", "26", "27", "28", "29", "30", "31", "32", "33", "34", "35",
			"36", "37", "38", "39", "40", "41", "42", "43", "44", "45", "46", "47", "48", "49", "50"};
	
    //  private var m = 10;            // Hata: 'var' is not allowed here
    //  private static var b = true;   // Hata: 'var' is not allowed here

	public static void main(String ... args){

		System.out.println("var Example");
		var k = 5;
		System.out.println("k: " + k);

		//i = true; // "var" sadece tip çıkarımı sağlar, dinamik tip yapısı değildir. 

		var d = new Date();
		System.out.println("Date: " + d);

		var list = new ArrayList<String>();
		list.add("Java 9");
		list.add("Java 10");
		System.out.println("List: " + list);

		var addition = new MathOperation(){
			@Override
			public double operate(double arg1, double arg2){
				return arg1 + arg2;
			}
		};

		System.out.println(Math.PI + " + " + Math.PI + ": " + addition.operate(Math.PI, Math.PI));

		MathOperation multiplication = (arg1, arg2) -> arg1 * arg2;
		System.out.println(Math.PI + " * " + Math.PI + ": " + multiplication.operate(Math.PI, Math.PI));
	
		Stream<String> stream = Arrays.stream(stringIntArray);
		var size = stream.map(s -> Integer.parseInt(s)).filter(i -> i % 2 == 0).map(i -> Math.sqrt(Math.sqrt(i))).map(i -> i * i * i * i).filter(i -> i > 5).count();
		System.out.println("Size: " + size);
	}

	interface MathOperation{
		public double operate(double arg1, double arg2);
	}
}

Burada bir kaç noktaya dikkat çekmek istiyorum. İlki, “var”ın sadece yerel değişkenler için kullanılabileceği kuralıdır. “var”, nesne (object ya da instance) ya da sınıf (class) değişkenleri için kullanılamaz, kullanılması halinde, “‘var’ is not allowed here” mesajlı bir derleme zamanı hatası alınır. Bir diğer konu ise “var”ın bize sadece daha az kod yazmamızı sağlayan basit bir yapı olduğu gerçeğidir. “var” hiç bir şekilde Java’nın statik tipli yapısını değiştirmez, dinamik tipli hale getirmez. Dolayısıyla yukarıdaki kod örneğinde “i = true;” geçerli bir kod değildir ve bundan dolayı da derleyici, “true”nun “int” tipine çevrilemediğini söyleyerek hata verecektir.

Programlama dillerinde “var”, “def” hatta “var” ile farklı bir anlamda kullanılan “val” gibi kısaltmalar ile değişken, sabite ya da metot tanımlarken kolaylık sağlanması özellikle modern dönemde sanki bir standart haline gelmiş durumda. Kotlin ve Go dilleri en taze örneklerden. Java’ya geç de olsa böyle bir yapının gelmesi, kod yazarken üç-beş tuş vurmaktan daha fazla kolaylık sağlayacak. Örneğin yukarıdaki kodda stream nesnesini işleyerek bir long üreten satırı düşünün. Bu gibi satırlarda dönen nesnenin ne olduğuna karar vermek bazen zaman alabilir. Yukarıdaki örnekte satırdaki en son metot çağrısı olan count()‘ın muhtemelen bir int döndürdüğünü düşünürüz ama gerçekte dönen bir long‘tur. Bu türden ufak-tefek can sıkıcı ve hız kesen durumlar, kod yazarken hemen her dakika karşılaştığımız cinstendir. Aşağıdaki gibi bir kod parçasında dönüş tipi daha da karmaşıklaştığında “var” kullanımı ciddi kolaylık sağlayabilir.

“var”, sadece yerel değişken tanıtırken ya da tanımlarken kullanılabileceğinden, for ya da while gibi çevrimlerde yer alabilir:

 
    var sum = 0;
	for(var i = 0; i < 20; i++){
		var remainder = i % 2;
		if(remainder == 0)
			sum+= i;
	}

Ama metot arayüzlerinde yer alamaz, aşağıdaki iki kullanım için de derleyiciden “‘var’ is not allowed here” hatası alırsınız.

     public var returnSomething(){
		return 5;
	}

	public void receiveSomething(var arg){
		
	}

 

Ama metottan dönen değeri atarjen “var” kullanabiliriz:

    
public static void main(String ... args){
		var i = returnSomething();
		
	}

    public static int returnSomething(){
		return 5;
	}

 

“var”ı dizilerde de kullanmak aşağıdaki gibi küme parantezi içinde ilk değer verildiği hallerde problemlidir:

  
   var intArray = {1, 2, 3};

Bu durumda derleyici “(array initializer needs an explicit target-type)” mesajıyla hata verir. Siz zekailik yapıp acaba tip bilgisini örneğin “L” ile versem ne olur derseniz:

   var longArray = {1L, 2L, 3L};

kodunuzun akibeti yine aynı olacaktır.

Fakat aşağıdaki gibi kullanımda hem “intArray” tanımlamada hem de dizideki elemanları for çevriminde almada problem yoktur:

  
   var intArray = new int[3];
	intArray[0] = 1;
	intArray[1] = 2;
	intArray[2] = 3;
	for(var t : intArray)
		System.out.println(t);

 

Bu konuda söyleyebileceğimiz son şey ise lambda ifadelerini ya da metot referanslarını atamada yine “var” kullanımının mümkün olmadığıdır. Aşağıdaki örneklerden de farkedeceğiniz üzere bu ifadelerde tip bilgisi, atamanın sağ tarafından çıkmaz. Örneğin “division” tanımında kastedilen aslen onun MathOperation tipinde bir referans değişkeni olduğudur ama bu bilgi “var” kullanımında kaybolmaktadır. Bu yüzden derleyici hep “(lambda expression needs an explicit target-type)” ya da “(method reference needs an explicit target-type)” hatası verecektir.

  
   var division = (arg1, arg2) -> arg1 / arg2;
   var printLine = System.out::println;

 

Bu sebeple yukarıdaki iki satırın doğru halleri şöyle olmalıdır:

  
   MathOperation division = (arg1, arg2) -> arg1 / arg2;	
   Consumer printLine = System.out::println;

 

Java 10 ve en temel dil yeniliği olan “var” kullanımıyla ilgili bu kadar ile iktifa edelim.
Bol “var”lı günler 🙂

Toplam görüntülenme sayısı: 3571

Analist ve İş Bilgisi

İş ve İhtiyaç Analizi, Yazılım Mühendisliği , , ,

Giriş

Soru şu: Analist yani bazen iş analisti, bazen ihtiyaç ya da gereksinim analisti bazen de daha klasik bir isimlendirmeyle sistem analisti dediğimiz rol için iş bilgisi ne kadar önemlidir? “Hoppaaa! Böyle de soru mu olur?” demeyin. Ben de farkındayım, iş bilgisinin, analistin varlık sebebi olduğunun. Analistin en temel sorumluluğudur iş bilgisi, tamam da demek istediğim şeyi açıpa çıkarabilmek için şu soruyu da sorayım: Analistin, benzer şekilde iş bilgisine sahip operasyonel bir kullanıcıdan farkı yok mudur? Vardır deriz ama nedir tam olarak bu fark? Daha analitik olması, daha iyi sorular sorabilmesi, ya da iletişiminin daha güçlü olması mıdır sadece?

Analist Yetkinlikleri

Konuyu biraz açayım. Analistin yetkinlikleri 3 boyutta ele alınabilir:

  1. İş alanı bilgi ve yetkinlikleri (business/application domain knowledge and skills): Analistin çalıştığı sektördeki terimlere, süreçlere, rollere ve çıktılara ne kadar hakim olduğu, onun iş bilgisinin ölçüsüdür. Örneğin bankacılık sektöründeki bir analistin çalıştığı alt alanın krediler olduğunu düşünelim. Bu analist, kredilerle ilgili başvuru ve değerlendirme süreçlerini bilmesi, bunlarla alakalı analiz toplantılarında bulunması vb. yetkinlikler, analistin iş alanı ile ilgili yetkinliklerine örnektir.
  2. İş ve yazılım ihtiyaç analizi bilgi ve yetkinlikleri (business and software requirements analysis knowledge and skills): Analistin, formal olarak bir süreci tanımlayabilme, oradaki adımları, iş kurallarını ve aktörleri detaylarıyla belirleyebilme, detaylar arasındaki benzerlik, farklılık, çelişiklik vb. çıkarımları yapabilme, bu bilgileri bir yazılıma dönüştürebilecek şekilde daha formal ve matematiksel formlara örneğin diyagramlara dökebilme, ihtiyaçlarla alakalı önceliklendirme ve risk analizi yapabilme ve tüm bunları dokümana yansıtma yetkinlikleri.
  3. Bireysel yetkinlikler (individual skills): İletişim, ikna, sorgulama, toplantı yönetimi vb. daha yumuşak yetkinlikler (soft skills). Örneğin bir analistin iyi bir dinleyici olması, iyi not alabilmesi, hızlı ve analitik düşünüp çıkarımlarda bulunarak bir analiz toplantısında geri sorularla muhatabını yönlendirebilmesi, çatışan ihtiyaçlara sahip kullanıcılar arasında inisiyatif alabilmesi, onları yönlendirmesi ve karar verilmesini sağlayacak girdileri sunabilmesi vs. bu türden yetkinliklerdendir.

Yukarıdaki 3 farklı yetkinlik alanından hangisi sizce en önemli olandır? İş bilgisi mi, işi çözümleyebilme yetkinlikleri mi yoksa müşteriyle daha iyi iletişim kurabilme yetkinlikleri mi?

Ülkemizde eğitim ve danışmanlık vesilesiyle gittiğim yerlerde bunu devamlı gözlemliyorum. Hatta ben de, tam zamanlı çalışırken ya da sonrasında danışmanlıklarda, uzun seneler analist işe alımıyla uğraştım ve uğraşıyorum. Dolayısıyla analist işe alma ve seçme süreçlerinden haberdarım. Özellikle eğitimlerde ve seminerlerde katılımcılara soruyorum, sizin kurumunuzda hangisi daha çok öne çıkıyor diye. Örneğin, “siz buraya hangi yetkinliklerinizle alındığınızı düşünüyorsunuz?” diye soruyorum. Elde ettiğim kanı şu: Ülkemizde analist denince akla gelen en temel şey, iş bilgisidir. Tabiri caizse, işi bilmek, o sektörde senelerdir bulunmuş olmak, genel olarak bir kişiyi analist olarak tanımlamada kullanılan en temel etmendir. İkinci sırada gelen, bireysel yetkinliklerdir. Yani iletişimi güçlü mü, müşterilerle konuşurken ne kadar düzgün cümleler kurabiliyor vs. Bu iki yetkinliği bir araya getirdiğimizde, işi bilen ve iletişimi güçlü kişi, ülkemizde mükemmel analist adayıdır. Kurumlar kendi kültürlerine göre bu iki faktörden birisine daha fazla önem verebilirler. Yani örneğin bir kurum, özellikle daha az tecrübe seviyelerinde, iletişim becerileri güçlü bir adayın zekasına da güvenerek, iş bilgisini hızlıca elde edebileceğini düşünerek onu analist olarak işe alabilir.

Bu yazıyı yazdığıma göre benim de kendi fikrimi belirtmem gerekir. Bence bir analistin en temel yetkinliği, rolüne adını veren, iş ve yazılım ihtiyaçları analizi bilgi ve yetkinlikleridir. Bir analist, her şeyden önce, bir süreci nasıl ifade edeceğini, o süreçteki tüm adımları, aktiviteleri, aralarındaki ilişkileri, çıktıları, süreçte yer alan rolleri ya da aktörleri, süreçler arasındaki ilişkileri, süreçleri yönlendiren iş kurallarını vs. ortaya koymakla sorumludur. Bu yetkinlikler, tabi olarak farklı sektörlerde edinilen tecrübeyle kazanılır ama nihayetinde sektörden bağımsızdır. Bir örnek vereyim: Bir süreçte, durumu önemli olan ve farklı durumlar arasında gezen temel bir nesne var. Örneğin bir başvuru sürecinde, başvurunun pek çok duruma sahip olması, buna iyi bir örnektir. Başvuru ilk defa alınmış olabilir, ön elemeyi geçmiş, evrakları bekleniyor, son incelemede, vb. durumların birinde olabilir. Tüm bu durumların, sonlu durumlu bir makina (finite-state machine) olarak ortaya konması, yani durumlar ve aralarındaki geçişlerin detaylı olarak ortaya belirlenmesi yetkinliği, ne bir iş bilgisi ne de iletişim yetkinliğidir. Bu yetkinlik, analisti en temelde analist yapan şeydir. Böyle bir modelleme yetkinliğine sahip bir analist, herhangi bir iş alanında sonlu durum makina modellemesi yapabilir, oluşturduğu modelin tasarımda bir durum tasarım kalıbıyla (state design pattern) tasarlanmasını sağlayabilir ve nihayetinde de developerlar dahil herkes kendisine duacı olur. Çünkü böyle çok durumlu nesneler, kodlamada en problemli nesnelerdir, sebebi ise iş bilgisi çok yüksek olsa bile analistin bu durumları formal bir şekile çözümleyip ifade etmemiş ya da edememiş olması, açıkçası, ne tasarıma ne de programlamaya bir katkı sunmaz.

Nasıl her iş alanı, apayrı süreçleri ve iş kuralları olan bir alan (domain) ise, iş ve yazılım ihtiyaçları mühendisliği (business and software requirements engineering) de apayrı bir iş ve uzmanlık alanıdır. Bu alanın da kendine göre süreçleri, iş kuralları, çalışmaları ve çıktıları vardır. Bu alanın çalışanlarının da kendisine has yetkinlikleri, yaptıkları işleri ve ürettikleri çıktıları vardır.

İş bilgisini çözümleme yetkinliklerine sahip olmayan bir analist ancak postacı olur. Ya da analistlerin kafasına kazındığı şekliyle sadece “köprü” olmaya devam eder, tek yaptığı “al-ver”dir, ne çözümleyici olmak söz konusudur ne de bir katma değer ortaya koymak. Böyle ortamlarda zaten iş bilgisi de malumattan öteye gitmez, bilgi seviyesine çıkamaz çünkü. O ortamda senelerce çalışsanız bile hala aklınızdaki iş bilgisini bir başkasına aktarabilir hale getirmekte güçlük çekersiniz. Aktarsanız bile karşı tarafı zorlarsınız çünkü standart ve verimli yöntemleri kullanmazsınız. Çözümleme süreç ve tekniklerinden haberdar olmayan bir analist iğne oyası gibi malumatla uğraşır, onlar arasında kaybolur. Analistten beklenen, bir soru karşısında “hikmet” (wisdom) seviyesinde katkıda bulunmasıdır ama o ekranın şurasındaki bir arayüz elemanın üzerinden konuşur. Ondan beklenen, iki farklı durumu birbiriyle kıyaslayıp, etki analizi vs. yapmaktır ama o bunu sağlıklı bir şekilde yapamaz çünkü kafasında sistemli ilişkiler değil, malumat bulutları vardır. Ama unutmayın, buradaki temel sorun analistten ziyade, kurumdadır. Analiz çalışmalarında “analitik” olmayan bir kurum, analistinin çözümleme süreç ve tekniklerinden haberdar olmasını da isteyemez çünkü bu konuda fikri yoktur.

İş bilgisi, tabi olarak bir analist için önemlidir, sistemli bilgiyi hazmetmek çok daha kolaydır. İş bilgisine sahip bir analist daha hızlı iş yapar, daha rahat ve doğru davranır. Müşterisiyle daha rahat iletişime geçer ve ona güven verir. Ama iş bilgisi, bilgi olursa işe yarar, değilse, bir malumat yığınından ibaretse, vakit kaybettiren bir stres unsuru olur. Ve analistin yeterince teknik çalışmaması, bu malumatı sadece büyütür, bilgiye çevirmez.

İşte, bir analisti, operasyonel kullanıcıdan temelde farklı kılan şey, formal bir çözümlemeci disipline sahip olmasıdır. Analitik düşünebilen, işini gözlemleyen, baştan sonra kavramaya çalışan operasyonel çalışanların analist olmaları iyi bir şeydir, çözümleme ve modelleme tekniklerini öğrenmeleri kaydıyla.

Ülkemizdeki Durum

Ülkemizde sistemli iş bilgisi biriktiren kurumlar maalesef pek azlar. İşini en detayına kadar anlatabilecek bırakın operasyonel kullanıcıyı, iş birimi sorumlusu, müdürü bulmak bile şanstır bu ülkede. Amerika’dan ilk döndüğüm zamanlardı, ilk projelerimin birinde, sürecin sahibi olan birim müdürüyle analiz amaçlı bir araya gelmiştik. Müdür, daha toplantının başında, süreçlerle ilgili olarak analizi BT’deki programcılarla yapmamızı istemişti bizden! Zaten toplantıda bir de tecrübeli programcı vardı. Aynı kurum agile ödülleri almaya devam ediyor, şatafatlı uluslararası danışmanlık şirketleriyle 3-5 senede bir süreç çalışması yapıyor vs. Ama gidin sorun bakalım, müşteri memnuniyeti artıyor mu? Ya da bugların sayısında azalma olmuş mu? Ya da ya da developerlar, kendilerine gelen analiz dokümanlarından memnunlar mı? Örneğin şöyle tipik durumlar olur ülkemizde: Kurumlar agile metodolojilere geçtiklerini söylerler ama hala hantaldırlar, hala çıktılarının kalitesi kötüdür, hala başarı kişilerin özveriyle çalışmalarına bağlıdır, hala her yeni sürümü canlıya almak çok stresli bir iş olmaya devam eder. Neden? Formal çözümleme teknikleri gibi mühendislik disiplinin gerektirdiği işler yerine “dostlar ‘agile’da görsün” şeklinde, görüntü üzerinden iyileştirmelerle yetindiğimiz için.

Ülkemizde bu durumlardan dolayı mesela “iş analizi danışmanlığı” pek görülen bir durum değildir. Halbuki ABD’de böyle çalışan, 6 ay petrol çıkaran bir organizasyonda çalışıp, süreçlerini analiz eden, sonra bir sigorta şirketinde ürün biriminde analiz danışmanlığı yapan, sonra başka bir yerde örneğin ticari olmayan (non-profit) bir kurumda yine analiz sürecinde çalışan profesyoneller var. Çünkü, PM gibi, programcı gibi, analist olmanın en temel yetkinliklerini kendinde barındırıyor ve her ortamda bunları kullanıyor.

Ve Bir Referans

Bu noktada size, iş ve ihtiyac analizi konusunda çok iyi bir otorite olan Karl Wiegers’ın Software Requirements isimli kitabını tavsiye ederim. Kitabın 3. bölümü “Business Analyst” başlığını taşımaktadır ve bir analistin yetkinliklerini ve sorumluluklarını, kimlerle nasıl iletişimde bulunacağını, hangi geçmişe sahip kişilerin nasıl bir geçiş süreciyle analist olabileceklerini ayrıntılı olarak anlatır. Ayrıca bu kitapla beraber gelen malzemeler arsında, Türkçesini bu yazıda paylaştığım iş analisti görev tanımını da var. O tanımda, bir iş analistinin sahip olması gereken bilgiler anlatılırken, “Gerekli Bilgiler” başlığı altındaki son madde şöyledir:

“Kullanıcı temsilcileri nezdinde güvenilirlik sağlaması ve onlarla etkin çalışabilmek için, zorunlu olmamakla birlikte, uygulama alanı bilgisi bir artıdır.”

Ya da orijinal haliyle:

“Application domain knowledge is a plus, to have credibility with user representatives and be able to work effectively with them.”

Bu yazıyı okuyup da bu cümleye katılmayacak pek çok kişi olacaktır. Ama ben şunu her zaman iddia ediyorum: İş süreçlerini çözümleme formal yetkinliklerine sahip, iletişim yetenekleri iyi bir analist, herhangi bir iş alanını en çok bir senede çok iyi bir şekilde öğrenebilir, o alandaki iş sorunlarını çözebilir, çok etkin analiz toplantıları yapabilir. Yeter ki çalıştığı ortamda iş bilgisi, bölük pörçük, insanların kafalarındaki malumatlardan ibaret olmasın, derli toplu, soyuttan somuta gider şekilde, farklı formal modellerle ifade edilmiş olsun. Ama gelin görün ki, senelerdir aynı iş alanında, hatta aynı kurumda çalışan analistlerin sıklıkla bana, iş alanlarıyla ilgili olarak kaotik bir ortamda olmaktan kaynaklanan rahatsızlıklarını ilettiklerini bilirim. Dahası, böyle bir analist, fırsat verilse, sistemli çalışmasıyla, malumat yığını da olsa bu yığını, çözümleyerek, formal iş bilgisine dönüştürebilir. İş süreçleri mühendisliği (business process engineering) adı verilen böyle bir çalışma, bir kurumun en değerli olan iş bilgisini, rahatça anlaşılacak ve tekrar tekrar kullanılacak bir formata döker. Ve bu bilgi, o kurumun en değerli varlığı olur.

Son bir soruyla yazımı bitireyim: Düşme tehlikesi olan bir uçağın pilotu olarak, uçağı kurtarmak için içeride bulunan sadece 2 kişiden, bir analist ve bir developerdan hangisini aşağıya atarsınız? Bu yazıdan sonra tabi ki “developer” diye cevap vereceksiniz muhtemelen. Ben ise daha ağır olanı atmayı tercih ederdim 🙂

Toplam görüntülenme sayısı: 1636

Java Nedir?

Java, Java Dersleri , , ,

Bundan taa 8 sene kadar önce, bu bloğun ilk yazılarından birisi olarak “Java Nedir?” başlıklı bir yazı yazmıştım. Tabi o zamandan bu yana köprünün altından çok sular aktı ve ben de biraz hatırlatma biraz yeni bilgilerle “Java Nedir?” sorusuna tekrar cevap vermek istedim.

Java’nın Kısa Tarihi

Sun Microsystems, 1982  yılında iki mühendis ve iki  işletmecinin ortak girişimi olarak kuruldu. Sun, Solaris işletim sistemi  ve Sparc CPU ve makinaları  (workstation) ile kurumsal  Unix platformlarında  başarılı bir markaydı. Sun yeni imkanlar aramak adına 1991’de Sun, Patrick Naughton, Mike Sheridan ve James Gosling  önderliğindeki küçük bir takımla bir AR-GE projesi başlattı. “Green Team” (Yeşil Takım) adlı bu takımın amacı  ICT (Information & Communication Technology)  dünyasına yönelik AR-GE yapmaktı.

Green Team

18 aylık bir çalışmadan sonra 1992 yazında “*7”, (Star Seven) isminde, dokunmalı ekrana sahip  bir kontrol cihazı geliştirdirler. “*7”, TV, video oynatıcısı ve müzik seti gibi pek çok ev cihazını kontrol edebiliyordu. Bu konuda Gosling’in şu videosunu seyredebilirsiniz: https://www.youtube.com/watch?v=1CsTH9S79qI

Gosling, projede önce C++’ı kullanıp, ona bazı eklentiler yapmasına rağmen sonrasında yepyeni  bir dil geliştirmenin daha iyi olacağını düşündü. Oak ismini verdiği bu dil, C/C++’a çok benzer söz dizimine sahip, nesne-merkezli ve platformdan bağımsızdı.  Basit olması için, C/C++’ın pek çok özelliğini dışarıda  bırakacak şekilde tasarlanmıştı

Green Team’in projesi ticari olarak başarılı olamadı. Ama takımın ileri gelenleri o sırada, geliştirdikleri alt yapının ve Oak dilinin Internet’e çok uygun
olduğunu farkettiler ve hemen yönlerini değiştirip, ismi daha sonra  resmi olarak HotJava olan Java-tabanlı bir tarayıcı  geliştirdiler: WebRunner

Bu konuda Gosling daha sonra şöyle demişti: “We had already been developing the kind of `underwear’ to make content available at the same 9me the Web was being developed. Even though the Web had been around for 20 years or so, with FTP and telnet, it was difficult to use. Then Mosaic came out in 1993 as an easy-to-use front end to the Web, and that revolutionized people’s perceptions. The Internet was being transformed into exactly the network that we had been
trying to convince the cable companies they ought to be building. All the stuff we had wanted to do, in generali9es, fit perfectly with the way applications were written, delivered, and used on the Internet. It was just an incredible accident. And it was patently obvious that the Internet and Java were a match made in heaven. So that’s what we did.”

Java, Sun tarafından 23 Mayıs 1995’te genel amaçlı bir programlama dili olarak piyasaya sunuldu. Java ilk çıktığında, yukarıda anlatılan sebeplerden dolayı pek çokları tarafından “Web’in dili” olarak algılandı. Nitekim Netscape’in web yenilikleriyle ile Java birlikte gelişti. Oracle’ın 2010 yılında Sun’ı satın almasıyla Java, Oracle’ın sahipliğinde hayatına devam etmektedir.

Java’nın çıkışıyla ilgili hala erişilebilen şu online kaynağa bakabilirsiniz: http://tech-insider.org/java/research/1998/05.html

Java’nın Temel Özellikleri

Java, söz dizimi (syntax) açısından C++’a çok benzeyen ve temelde Smalltalk ve C++ kültürünü benimseyen bir dildir. Java, 90lı yıllarda en yaygın sistem geliştirme dili olan C/C++’ın yerine geçecek şekilde geliştirildi. C++’dan daha küçük, daha soyut ve daha yetenekli bir dil olması amaçlandı.

1995 yılında büyük bir beklenti ile karşılanan Java’nın, o günden bugüne bu beklentileri karşıladığı söylenebilir. Java, muhtemelen, şu anda dünyada en geniş geliştirici topluluğu tarafından kullanılan, en büyük kapalı ya da açık kaynak kodlu kütüphanelere sahip, en çok kullanılan yazılım geliştirme dilidir.

Java Nedir?

Sun, 1995’te Java’yı sunarken yayınladığı ve “Java’nın babası” James Gosling’in kaleme aldığı bir yazıda (bu yazı “Java Whitepaper” diye anılan ve 1994 ve 1995 yıllarını tarih olarak içinde barındıran makaledir. Bu makaleyi Oracle’ın sitesinde bulamadım, bu adreste buldum. Bu tanıtıcı ve kısa makalenin daha uzun hali, 1996 Mayıs tarihli olarak ve yine James Gosling’in elinden çıkmış bir şekilde, “The Java Language Environment” başlığıyla yayınlandı ve şu anda da Oracle’ın Java sayfalarında bulunmakta.) Java’yı şöyle tanıtıyordu:

Java: A simple, object-oriented, network-savvy, interpreted, robust, secure, architecture neutral, portable, high-performance, multithreaded, dynamic language.

ya da
Java: Basit, nesne-merkezli, ağlarda yetenekli, yorumlanan, sağlam, güvenli, mimari olarak tarafsız, taşınabilir, yüksek performanslı/ba.arımlı, çok kanallı, dinamik bir dil.

Java Basittir

Java, ataları olan C ve C++’tan daha basittir. Çünkü onların pek çok karmaşık özelliğini budamıştır:

  • Pointer aritmetiği,
  • Programcıya bağımlı bellek yönetimi (memory management),
  • İşlemci çoklu kullanımı (operator overloading),
  • Platforma bağımlı yapılar.

Budanan ve yeni gelen özellikler ile Java, C/C++’tan daha küçük ama özellikle genel amaçlı kullanım ve iş uygulamaları için, nesne-merkezli ve daha soyut yapısı sayesinde daha güçlü bir dil oldu. Budanan özellikler ve soyut yapısı, Java’yı daha rahat kullanılabilir hale getirdi.

Diğer Özellikleri

Nesne-merkezli (object-oriented), ağlarda yetenekli (network-savvy), sağlam (robust), güvenli (secure) ve çok kanallı (multithreaded) gibi
özellikleri, 90’lı yılların şartlarında ve C/C++’a göre yorumlamak daha anlamlıdır. Bugünlerde bir dilin bu özelliklere sahip olması sıradan bir durum olarak görülür.

Dinamik Dil
Java, dinamik tipli (dynamically-typed) değildir, aksine statik tipli (statically-typed) bir dildir. Java’nın dinamik olmasıyla kastedilen, tipleri
çalışma zamanında (run-time) yükleyebilmesidir. Dolayısıyla Java’da bir programın kullanacağı tipler,
uygulamanın derlenmesi ya da ayağa kalkması sırasında hazır olması gerekmez. Webin tabiatına daha uygundur.

Mimari Olarak Tarafsız
Mimari olarak tarafsız (architectural-neutral) olması, Java’nın herhangi bir platforma (donanım ve işletim sistemi) bağımlı olmaması demektir. Java, standartlar üzerine kurulmuştur. Örneğin, int her platformda 32-bittir. Ayrıca, Java ve JVM, platformlarla alakalı sadece en genel ön kabullere sahiptir

Taşınabilir
Java’nın platformlardan bağımsız olması ve yorumlanan (interpreted) tabiatı, onu aynı zamanda taşınabilir (portable) kılmaktadır. .java uzantılı dosyalarda saklanan Java kaynak kodu derlendiğinde (compiled), .class dosyasında bytecode olarak saklanır ve bytecode, platformdan bağımsızdır, JVM’in olduğu her ortamda çalıştırılabilir. Aşağıdaki çizimlerde bu mekanizma anlatılmaktadır.


WORA ve WOTA
Başından bu yana Bir Kere Yaz Her Yerde Çalıştır (Write Once, Run Anywhere, WORA) Java’nın taşınabilirlik konusundaki hedefidir. Tabi olarak bu prensibin geçerli olması için Java programcısı da platforma özel kod yazmamalıdır. Ama pratikte geçerli olan, Bir Kere Yaz Her Yerde Test Et (Write Once, Test Anywhere, WOTA) prensibidir.

Yüksek Başarımlı
Yüksek başarımlı (high-performance) ile aslen, tüm bu özelliklerine rağmen performans açısından iyi bir seviyede olduğu/olabileceği/olma hedefi vurgulanmıştır. Aslen Java’nın performansı ilk yıllarında iyi değildi. Fakat özellikle 2. sürümünden itibaren HotSpot JVM ile performansı iyileşti. Sonraki sürümlerinde özellikle kullanılmayan nesnelerin toplanmasından sorumlu çöp toplayıcı (Garbage Collector, GC) noktasında yapılan iyileştirmeler, Java’yı hemen her türlü yüksek performans ve ölçeklenirlik gerektiren uygulamalar için uygun hale getirmiştir. Her halükarda Java geliştirenlerin performans konusunda bilgili ve dikkatli olmaları gereklidir.

Nesne-Merkezli
Java nesne-merkezli bir dildir. Nesne-merkezli diller, prosedürel/yordamsal dillerden çok farklıdırlar. Yordamsal dillerde en önemli kavram/soyutlama yordam/prosedür/fonksiyondur ve bu yapılar, bir problemi alt problemlere bölüp, her birini adım adım (step-wise decompositioon) tanımlamakta kullanılır. Fakat nesne-merkezli diller tamamen nesne kavramı üzerine otururlar.

Nesne, insan zihninin kendisine yöneldiği, özellik ve davranı.lara sahip, fiziksel olan ya da olmayan herhangi
bir olgudur. Yazılımda her tip nesne için, verisi ile davranışını bir paket haline getirip sarmalayan ya da kapsülleyen (encapsulation) ve adına genelde sınıf (class) denen kalıplar (şablonlar) oluşturulur.
             

            Sınıf = Veri + Davranış

Nesneler, sınıflardan üretilmiş çalışma zamanı yapılarıdır.

Java Derlenir
Derleme (compilation) ve yorumlama (interpretation), programlama dilleri dünyasının en temel kavramlarındandır. Genel olarak derleme, kaynak kodun bir formdan
başka bir forma çevrilmesidir. Özelde ise kaynak kodun, çalıştırılabilir (executable) makina koduna çevrilmesidir.

Yorumlama ile kaynak kod, başka bir forma çevrilmeden, makina kodundaki bloklar çağırılarak çalıştırılır, yorumlanır.

 

Derlenen kodlar, çok daha etkindirler çünkü hem hatadan temizlenmişlerdir hem de çalışma zamanına daha az iş bırakmışlardır. Ama makina koduna derleme, kodu platforma bağımlı kılar. Yorumlama, kodu daha kırılgan ama dinamik ve platformdan bağımsız yapar, çünkü, platform bilgisi ancak çalışma zamanında gerekir.

Java hem derlenir (compiled) hem de yorumlanır (interpreted). Java’nın çıktığı zamanın paradigması genel olarak güçlü sistem dillerinin derlenen olmasıydı. Bu durum programları hem daha az hatalı hale getiriyor hem de çok ciddi performans avantajı sağlıyordu. Java ise iki tarafın da avantajlarını kullanabilmek için hem derlenen hem de yorumlanan bir yapıda tasarlanmıştır. Bu sayede Java hem olabildiğince sağlam (robust) bir çalışma-zamanı yapısı geliştirmiş hem de platformadan bağımsız olmuştur. Bu  sebeple Java’nın yorumlanan yapısı daha fazla vurgulanmıştır.

Java kaynak kodları (.java dosyaları) doğrudan makina koduna derlenmez, bytecodelardan oluşan .class dosyalarına derlenir. Bytecodelar ise çalışma zamanında JVM tarafından yorumlanır. Bytecodelar, JVM’in komutlarıdır, Bir byte uzunlu.unda olduğu için böyle adlandırılmıştır. Bytecode, herhangi bir işlemciye özel değildir yani sadece JVM’e özeldir. Bytecodelar, JVM tarafından çalışma zamanında platforma özel komutlara çevrilir, yorumlanır. Bu şekilde Java’nın platformdan bağımsız ve taşınabilir olması sağlanır.

JVM
JVM (Java Virtual Machine ya da Java Sanal Makinası), platform üzerinde çalı.an sanal bir makinadır. Derlenmiş Java kodlarını, bytecode, çalıştıran sistemdir. JRE’nin (Java Runtime Environment) ana parçasıdır, C/C++ ve Java ile yazılmıştır. Java’nın çalışması beklenen her platformda kurulu bir JVM olmalıdır. JVM’i, geliştiriciye bakan yüzü standart ama platforma bakan yüzü, onunla konuşan bir ara katman olarak düşünebilirsiniz.

Java’nın Tipleri

Farklı türde uygulamalar için 3 farklı Java sürümü ya da paketi mevcuttur:

  • Standart Java (Standard Edition, SE), çekirdek dildir. En son 9. sürümü çıkmıştır.
  • Mikro Java (Micro Edi5on, ME), gömülü ve mobil ortamlar içindir. En son 8. sürümü çıkmıştır.
  • Kurumsal Java (Enterprise Edition, EE), kurumsal uygulamalar içindir. En son 8. sürümü çıkmıştır.

21 Eylül 2017’de Java SE’nin 9., Java EE’nin 8. sürümü yayınlandı. Java EE ve ME, Java SE üzerine bina edilmiştir. Dolayısıyla önce Java SE öğrenilmeli, daha sonra ihtiyaca göre örneğin Java EE’nin web, entegrasyon ya da transactional yapılarına geçilmelidir.

Java’nın Popülerliği
(Dillerin popülerliği ile ilgili pek çok index vardır. Kesin bir şey söylemek zor olsa bile muhtemelen Java en çok kullanılan 2-3 dilden birisidir. İddia edilen şey, Java’nın muhtemelen, dünya çapında en büyük geliştirme toplumuna sahip bir dil olduğudur. Örneğin Java TIOBE indexinde Ekim 2017’de birincidir. Dünya çapında 7 ila 10 milyon civarında geliştirici sayısından bahsedilmektedir. TIOBE’ye göre dünyadaki programcıların %17’si Java kullanmaktadır. Ya da Amazon’da farklı dilleri kullanarak kitap araması yapıldığında Java kitaplarının en zengin grubu oluşturduğunu görebilirsiniz.

Pek çok ülkede olduğu gibi ülkemizde de iyi yetişmiş programcı/developer eksikliği söz konusudur. Bu konuda kesin bir ölçüme ya da niceliksel bir çalışmaya rastlamamış olmakla beraber, kurumsal uygulamalar (örneğin 10 ya da daha fazla programcıya sahip olan yazılım evleri ve BT birimlerinin projeleri bu tanıma girsin) açısından bakıldığında muhtemelen ülkemizde de Java dünyası en geniş dil topluluğunu oluşturuyor olabilir.

Bol Java’lı günler dilerim 🙂

Toplam görüntülenme sayısı: 2918

1 2 3 4 5 >»