Search Results for: classpath

Java’nın Jar Aracını Kullanarak Jar Dosyası Oluşturma

Java

Malum “jar”, Java’nın arşiv formatıdır. Jar formatında arşiv oluşturmak için gerekli araç “jar” ve diğer Java araçları her JDK kurulumunda vardır ve yerleri de yine malumunuz olduğu üzere JDK’nın bin klasörüdür. Projemize üçüncü el bir bileşen (third party component) eklemek istediğimizde o bileşenin jar dosyalarını classpath’e koymamız yeterlidir. (JDK’le birlikte gelen Java SE’nin bileşenleri de zaten jar dosyası olarak, örneğin rt.jar, makinamıza kopyalanırlar.) Bu en sık yaptığımız işlerdendir. Hatta o kadar ki Java projelerinde kod yazmak değil ama uygun jar sürümlerini bulup bir araya getirmek çoğu zaman daha zor olabilir 🙂

Zaman zaman “jar dosyası nasıl oluşturulur” şeklinde sorularla karşılaşıyorum. Bu yazıda hızlıca hem çalıştırılabilir (executable) hem de çalıştırılabilir olmayan jar arşiv dosyaları nasıl oluşturuluru anlatacağım.

Jar dosyası oluşturmak için gerekli adımları şöyle listeleyebiliriz.

  • Masaüstünüzde “Selam” isimli bir klasör açın. Benim makinamda bu “/Users/akin/Desktop/Selam” şekilde bir yola sahip olacaktır.
  • Bu klasörde Selam.java and SelamTest.java isimli iki Java kaynak kodu dosyası yaratın. Bu sınıfları buradan alabilirsiniz. Bu iki sınıfın da “org.javaturk.oop.ch01” şeklinde bir pakete sahip olduğuna dikkat edin.
  • Bulunduğunuz klasorde “bin” isimli bir başka klasör oluşturun. Derlenmiş class dosyalarımızı buraya koyacağız.
  • Sonra bir terminal ya da command line (CMD) açıp Selam klasörüne gidin.
  • Sonra bu iki kaynak kodu derlemek için ya şu iki satırı
javac -d ./bin SelamTest.java
javac -classpath ./bin -d ./bin SelamTest.java

ya da bu satırı yazıp çalıştırın:

javac -classpath ./bin -d ./bin *.java

Bu satırlar kaynak kodlarını derleyip, ilgili paket yapısını oluşturacak şekilde class dosyalarını karşı gelen klasörlere yerleştirecektir. Artık Selam’ın altında şöyle bir klasör yapımız var:

bin
|
|__org
    |
    |__javaturk
         |
         |__ oop
              |
              |__ch01
              |
              |__Selam.class
              |__SelamTest.class
  • Sonra “/Users/akin/Desktop/Selam” klasöründe aşağıdaki satırı çalıştırın.
jar cvf Selam.jar -C bin/ .

Bu satır “Selam.jar” isminde bir jar dosyası yaratacaktır. Jar dosyasının içeriği ise “bin” dosyasının altındaki klasör ve dosyalardan oluşacaktır.Zaten terminalde “jar” dediğinizde size “c”nin yeni bir jar dosyası yaratmak için, “v”nin jar komutunun çalışması sırasında neler yaptığını çıktı olarak yazması için, f’nin de “Selam.jar” ismin kullanması içın verildiğini anlarsınız. Jar yaratırken en fazla yanlış yapılan nokta, jarın içine girecekleri belirttiğiniz yerdir. Unutmayın “-C”, jar aracından, kendinden sonra gelen “bin/” klasörüne gitmeyi istemektedir. En sondaki “.”yi kesinlikle unutmayın. Eğer o noktanin ilk etapta yanlış yazıldığını düşündüyseniz lütfen bu yazıyı okumayı bırakıp, en temel MS-DOS, Unix ya da Linux kitabı edinip, baştan 20-30 sayfa okuyun. Zira genel olarak “.” bulunduğunuz klasörü, “..” ise bulunduğunuz klasörün ebeveynini gösterir ki bu yazıyı okuyorsanız, bu bilgiyi şu ana kadar öğrenmiş olmanız gerekirdi. Artık elinizdeki Selam.jar dosyasını projelerinizde kullanabilirsiniz. Yapacağınız şey, Selam.jar’i projenizin classpath’ine koymak. Ant ya da Maven gibi yapılar kullanıyorsanız, yapmanız gereken, onların kendi ayarlarını kullanarak Selam.jar’ın olması gereken yere örneğin repositorye gitmesini sağlamaktır. Projenizde kod olarak artık “Selam selam;” gibi bir satır yazdığınızda “import” anahtar kelimesini kullanarak “org.javaturk.oop.ch01.Selam” sınıfı ulaşılır hale gelecektir.

Peki oluşturduğumuz Selam.jar dosyasını nasıl çalıştırılabilir (executable) yaparız? Bir jar dosyasının çalıştırılabilir olması, içinde main metoda sahip olan sınıfın main metodunun çağrılması demektir. Bunun için Selam.jar oluşturulurken içine, main metoda sahip sınıfı ki bizde SelamTest, gösteren bilgi geçilmelidir. Bu bilgi jar aracına “e” ile geçilebilir. Yani şöyle bir satır gereklidir:

jar cvfe Selam.jar org.javaturk.oop.ch01.SelamTest -C bin/ .

Bu durumda oluşan Selam.jar dosyasının içine bakarsanız, META_INF klasörünün altında MANIFEST.MF isimli bir dosya olduğunu ve icinde de şu satırların olduğunu görürsünüz:

Manifest-Version: 1.0
Created-By: 1.8.0 (Oracle Corporation)
Main-Class: org.javaturk.oop.ch01.SelamTest

Artik teminalde

java -jar Selam.jar

yazarak “Selam Ali :)” çıktısını görebilirsiniz.

Bu jar dosyasını, classpath’e koyup, diğer projelerde kullanılmasını da sağlayabilirsiniz. Ya da işletim sisteminizde bu dosyaya çift tıklayarak java tarafından çalıştırılmasını sağlayabilirsiniz.

Benzer işler için Eclipse, Netbeans vb.geliştirme ortamlarını kullanabileceğiniz gibi Ant gibi araçları da kullanabilirsiniz.

Ayrıca konu ile ilgili Java Tutorial‘da da güzel ve geniş açıklamalar var.

Bol jar’lı günler dilerim 🙂

Toplam görüntülenme sayısı: 6181

Karasızlar İçin Mac Kılavuzu

Diğer , , ,

Sıklıkla “Macler nasıl?” ya da “yeni bir laptop almak istiyorum, Mac’e mi geçeyim?” hatta “Java developer olarak Mac kullanabilir miyim?” gibi sorulara muhatap oluyorum. Yine bir Javacıyla sohbette konu açılınca artık bu soruları bir yazıyla cevaplamak şart oldu.

Öncelikle ben kendi tecrübemi kısaca özetleyeyim: Ben 80’li yilların tam ortasında, dokunmatik yeşil ve küçük ekranlı HP makinalarda Fortran yazarak çalışmaya başladım. Daha sonra PCler gelişti ama ben gelişemedim 🙂 PClere tekrar dönmem 90’ların ortasını buldu. Çünkü o arada yoğun bir şekilde Sun ve HP makinlarda Unix ile çalıştım. C/ C++ ve hatta Java’yı bile ben bu makinalarda, Unix üzerinde öğrendim. PClerle tekrar çalışmaya başladığımda Windows’un 3.0-3.1 sürümleri vardı sanırım. Yurt dışında üniversitedeyken ödev-sunum vs. yapmak için de üniversitenin Mac lablarını kullanırdım. Daha sonra Windows’un hemen her sürümünü kullandım ama sanırım en rahat ettiğim XP idi.

Özellikle Türkiye’ye döndükten sonra, zaten Unix’de çalışma ortamı bulmak mümkün değildi ve geliştirme ortamı olarak devamlı Windows kullanırken, sıklıkla Linux severlerin tacizine uğruyordum 🙂 Bu ülke zaten benim gibi çok tutkulu bir ülke. Herkes beğendiği şeyi diğerlerine de kabul ettirmeden rahat etmiyor 🙂 Ama ben direndim Linux’e, çünkü vaktimin ciddi miktarını Linux’un ayar ve düzenlemeleriyle geçirmemeliydim. Cünkü ben bir yazılımcıydım ve hangi ortam sorunsuz olarak benim amaçlarıma hizmet  ediyorsa onu tercih ediyor ve alt yapıyla vakit kaybetmek istemiyordum.

Derken biraz iPhone biraz da Apple’in daha makul fiyat stratejisi izlemesi ve en çok da yurt dışında üniversiteye başlayan oğlumun kullandığı MacBook Pro’ya hayranlığından etkilenerek, 2011 yılında 13 inchlik bir MacBook Pro aldım. Intel i5 işlemci ve 4 GB’lık RAM’i ile ilk Mac’im başlarda beni çok yordu. Kısa yollara alışırken, ne bileyim örneğin print screeni nasıl yapacağımı ögrenirken kendimi spastik hissettirmesine rağmen, son derece eğlenceli parmak hareketleriyle kontrolleri beni eğlendirdi. Java nereye kuruluyor, classpathi nasıl ayarlarım gibisinden daha terminal tabanlı işlemler için bir miktar tırmalayıp, eski Unix bilgilerimi hatırlamam gerekti tabi ki ama çok uzun sürmedi, kısa sürede diğer yeni Mac kullananlara bir şeyler anlatırken buldum kendimi. Bu Mac üzerine Oracle’ın yazılımcılar için çıkardığı Linux paketlerinden birini de kurdum, dolayısıyla Oracle XE, WebLogic vb. yazılımları, Macimdeki Linux kurulumu üzerinde kullanır hale geldim. Yaklaşık 1 senelik 13 inchlik MacBook Pro deneyimimden sonra ABD’ye gittiğimde kendimi, 15 inchlik retina ekranlı, i7 işlemcili, 8 GB RAM’li ve CD sürücüsü ve hard diski olmayan, 512 GB SSD’li nefis bir Mac’e terfi ettirdim 🙂 Simdi 20 küsür senelik bütün bir Unix, Windows, Linux macerasından sonra Mac ve Mac OS bana nasıl geldi derseniz, “nefffiiissss” derim. Bir PC bu kadar mı kullanışlı olur, bir sistem bu kadar mı rahat olur, bir ortam bu kadar mı güvenilir olur? Windows’da sağ tık yaparak çıkan “New” listesi Mac’de yok, ilk başlarda beni deli etmedi değil. Ama hem alışma hem de bulduğum “New File” gibi ufak tefek yazılımlarla sıkıntımı giderdim açıkçası. En çok da sistemin performansı, tıkanma ve donmaların olmayışı, mesela çalıştırdığım yazılımların kaynakları emip bitirme problemini hemen hiç yaşamamış olmam gibi noktalar, yedekleme, ses ve görüntü kalitesi, kullanım rahatlığı açısından bana mükemmel bir tecrübe yaşattı. Yanlış hatırlamıyorsam iki seneye yaklaşan Mac tecrübemde sanırım bir ya da iki defa Mac’i shut down’a zorladım. Olay bu işte 🙂 Sorunsuz bir PC isteyenler bence Mac’i çok ciddi bir alternatif olarak düşünmeliler.

Peki Mac’i alternatif olarak düşünenlerin önündeki seçenekler nelerdir? Seçenek derken tabi olarak laptopları kastediyorum. Apple’ın şu anki Mac laptoplarında temelde 2 farklı serisi var: MacBook Air, MacBook Pro. MacBook Air, diğer seriye göre daha kısıtlı computing gücüne ihtiyaç duyanlar için birebir. Yani örneğin laptopunuzu temel yazım, sunum gibi doküman oluşturma ve okuma ile emailleşme, Internet’te gezme, müzik dinleme ve film izleme gibi daha genel amaçlar için kullanacaksanız MacBook Air bence birebir. 11 ve 13 inchlik seçeneklere sahip MacBook Air’in ufak modeli sadece 1 kilo ağırlığında. Batarya ömrü olarak zaten çok iyi rakamlara sahip olan Mac laptoplarından MacBook Air olanlar aynı zamanda 512 GB’a kadar flash depolamaya da sahipler. Hem i5 hem de i7 dual-core işlemci seçeneğine sahip olan bu tüy ağırlığındaki laptopların 1.3 GHz’lük i5 işlemcili, 4 GB RAMli ve ve 256 GBlık flash bellekli modellerinin ABD fiyatları, 11 inch ekranla $1199, 13 inchlik ekranla $1299. 13 inchlik MacBook Air’i, 1.7 GHz’lük i7 işlemci, 8 GB RAM ve 512 GB flash bellek ile donatırsanız fiyatı $1849 oluyor.

Daha güçlü Mac laptop isteyenler için MacBook Pro var. MacBook Pro daha güçlü çünkü hem RAM’i 16 GB’a kadar arttırılabiliyor, hem sadece dual-core değil aynı zamanda quad-core modelleri de var ve işlemci frekansı Mac Book Air’lere göre daha fazla. 13 ve 15 inchlik modelleri olan MacBook Pro’nun ekranı retina olan MacBook Pro Retina Display modelleri de var. 2.3 GHz’lük dual-core i7 işlemcili, 4 GB RAMli, 500 GB hard diskli 15 inchlik MacBook Pro, ABD’de $ 1799. Bu makinanın ekranını retina, işlemcisini 2,7 GHz’lük quad-core i7, RAMini 16 GB ve hard diskini de 512 GBlık flash SSD ile değiştirirseniz fiyatını $2799 yaparsınız 🙂 Bu modelin retina olan ekranı, 2880*1800 piksellik bir görünüm sağlıyor 🙂 Bu büyüklükteki bir laptopun ise sadece 2 kg olması ayrı bir avantaj. Bu model, computing açısından en güçlü Mac laptoptur.

Java ile programlama yapanlar açısından değerlendirmek gerekirse, MacBook Pro’da hemen her IDE çalışıyor. En fazla kullanılan Java geliştirme ortamlarından Eclipse, Netbeans, IntelliJ Idea benim makinamda kurulu örneğin. Mac üzerinde JDK’in en yeni 1.7 sürümü yanında eski sürümleri de kurulabilir. 64 bitlik HotSpot JVM ile gelen Mac JDK’sı, quad-core i7 işlemci üzerinde son derece hızlı çalışıyor. Java EE geliştirme yapmak isteyenler için Glassfish eski sürümleri yanında, Java EE 7 için en son 4 sürümüyle kullanımınıza hazır. Tomcat vb. pek çok web sunucusu da Mac üzerinde kullanılabilir. Arzu eden JBoss’u da Mac üzerinde kullanabilir. Ben daha önceki MacBook Pro laptopumda, Oracle’in hazır Linux paketini kurmuş ve üzerinde hem Oracle XE veri tabanını hem de WebLogic uygulama sunucusunu çalıştırmıştım. Isteyenler için Internet’te Mac üzerine hem WebLogic hem de Oracle XE veri tabanı kurmak için yol gösterenler var. Ben egitim amaçlı olarak üzerine Linux kurmadan Mac ile rahatlıkla çalışabiliyorum. Veri tabanı ihtiyacım için hem JDK 1.7 ile gelen Java DB ya da Apache Derby veri tabanı, hem de MySQL yeterli. Bu anlamda Mac laptopların, işte bir geliştirme ortamında çalışmak için ancak biraz üzerinde çalışma ile uygun hale gelecek olmasına karşın, evdeki bilgilenme, ufak-tefek proje geliştirme ve günlük kullanım için mükemmel olacağını düşünüyorum. Mac üzerinde WebLogic ya da Oracle DB gibi kurumsal yazılımlar çalıştırmak isterseniz temelde üç tane yolunuz var: Ilki, bu yazılımları Mac üzerinde kurmaya çalışmak. Bunun için webden yardım almanız gerekli. İkincisi, Mac üzerine kuracağınız Linux ile bu problemi çözebilirsiniz. Yukarıda ilgili linki vermiştim. Üçüncüsü ise bu yazılımlar yerine özellikle ögrenme amaçlı ise Glassfish, MySQL gibi alternatiflerini kullanmak. Yok zaten C/C++ geliştirme yapacaksanız zaten bu sıkıntılar pek olmayacaktır. Ya da iOS gibi ortamlar için Objective C ile geliştirme yapacaksanız zaten tek alternatifiniz Mac olacaktır.

Geliştirme yanında eğer benim gibi makinasıyla beraber yatıp kalkanlardansanız Mac size çok iyi gelecektir. Eğer müzik dinlemeye ve kaliteli sese meraklıysanız, fotoğraf, film vs. ile uğraşıyorsanız, hem Mac’in yetkinlikleri hem de eğer retina ekrana sahipseniz, nefis görüntü ve ses kalitesi size makinanın başında çok keyifli zaman geçirtecektir. Eğer iPhone kullanıcısı iseniz, çok entegre bir sistem oluşturduklarından, Mac kullanmanın faydası daha da artacaktır.

Toplam görüntülenme sayısı: 8048

Java’ya Nasıl Başlarım? Java’yı Nasıl Öğrenirim? – III

Java, Java Dersleri , , ,

Nesneler, Java’nın en temel yapıları halledilir halledilmez ele alınırlar ve Java’yı çok daha zevkli kılarlar. Ben, Java Dersleri sayfasından da göreceğiniz gibi, Nesne-Merkezli Programlamanın Temelleri isimli 2. bölümde, nesne yapılarına , kavramsal bir giriş yapıyorum. Bu bölümde zihnimizin, soyutlama (abstraction) ve kategorileştirme ya da sınıflandırma gibi temel çalışma prensiplerinden yola çıkarak, gerçekliği, nesneler üzerinden nasıl algıladığımızı ya da daha doğru bir ifade ile kurguladığımızı ele alıyorum. Sınıf eğitiminde, sınıftaki katılımcıların felsefi düşünme yetenekleri ve zevkleri ile bu kısım enfes hale gelebiliyor. Çoğu zaman katılımcılar, nesne-merkezli programlamaya böyle bir girişi garip karşılıyorlar ama o gün içinde felsefi temalı esprilerin gırla gidiyor olması, meramımın anlaşıldığı izlenimini uyandırıyor bende 🙂

Bu bölümde, felsefi temellerden yola çıkıp, nesne-merkezli programlamaya doğru ilerleyip, bir araba soyutlamasını nasıl yaptığımızı ve Java’da nesne-merkezli olarak bu soyutlamayı nasıl gerçekleştirdiğimizi ele alıyorum. Aslında problem şu: Bir sınıf oluşturup, üzerine üç beş tane private nesne değişkeni koyup sonra da bunların set/get metotlarını yazmanın, nesne-merkezli programlama olmadığını, bu bölümden itibaren vurguluyorum ben. Bu konuda tecrübeli olanlar, ne dediğimi daha iyi anlayacaklardır ki nesne oluşturmak aslında bir soyutlama yapmaktır. Yani önemli olan, soyutlamanın nasıl yapılacağıdır, bunu Java ile hayata geçirmek ise çok teknik bir detaydır. Bu detay önemlidir çünkü çalışan şey o detaydır. Ama o detayın doğru olup olmadığı, soyutlamanın doğru olup olmadığına ya da başka bir değişle, var olan duruma ne kadar uygun olduğuna doğrudan bağlıdır.

İlerleyen bölümlerde nesne yapılarına daldıkça, bu bölümde giriş yaptığım soyutlama kavramına daima referans veriyorum. İlerleyen bölümlerden kasıt da önce, Java Nesneleri: Temeller, sonra da Java Nesneleri: Organizasyon isimli iki bölüm. Sonrasında Tekrar Kullanım ve Kalıtım, Çok Şekillilik ve Arayüzler isimli üç bölüm geliyor ve nesne-merkezli programlamanın temelleri hallediliyor.

Java Nesneleri: Temeller bölümünde, en temel sınıf yapıları ele alınır: Sınıf tanımı, nesne değişkenleri ve metotları. Nesne yaratmak ve bir referansa atamak ile nesne ve referans ayrımı, en başta ele alınır. Sonrasında bileşik nesneler (composite objects) üzerinden, nesne-merkezli bir yazılımın, nasıl bir nesne ağı (web of objects) olduğunu vurgularım. Metotlardan bahsederken, tabi olarak, parametrelerden, parametre geçmekten, overloading ya da Türkçesiyle, çok kullanım, metotların imzaları ve arayüzleri, yani interfaceleri ve belki de en önemlisi de metotların ne için oldukları, bu kısımda ele alınanlar arasındadır. Sonrasında, kurucu metotlar yani constructorlar, this anahtar kelimesi, final anahtar kelimesinin nesnelerin referansları ve parametreler ile kullanımı ve static anahtar kelimesi ele alınır. static anahtar kelimesi bağlamında nesne-merkezli programlamanın en güzel taraflarını tartışırım. “Ne zaman static?” sorusu nefistir ve nesneleri anlamak için sorulması gereken en kritik sorulardandır. Danışmanlıklarım sırasında, “Hocam, daha kolay olsun diye tüm metotları static yaptık” şeklindeki açıklamalara sıkça muhatap alup, bol “la havle” çekmiş birisi olarak bu kısıma çok önem verir, tüm detayıyla anlaşılmasını sağlarım.

static kullanımını anlatırken, Cem Yilmaz’lığımın en nadide örneklerinden olan, “Yeni Java’cının Sefaleti” (Poverty of Newbie Java Programmer) isimli skeçimi de oynarım 🙂  Skeç, Java’ya (başka herhangi bir nesne-merkezli dil de olabilir) yeni başlamış bir programcının, kendi makinası başında oturur durumuyla başlar. Yeni Javacımız, editöründe heyecanla yeni bir sınıf oluşturup, içine bir nesne değişkeni ile bir main metot yazar. Sonra da main metot icinde bir satırlık System.out.println() ile bu değişkeni basmak ister. Gelin görün ki, bu kod derlenmez bile. Aklına gelen bilimum Java anahtar kelimelerini ve atraksiyonunu kullanan yeni Javacımız, sonunda tesadüf eseri, nesne değiskeni tanımladığı satırın başına “static” yazdığında, programın derlendiğine ve problemsiz çalıştığına şahit olur ve tabi ki havalara zıplar 🙂 Sonra programcımız, main metotun altına bir başka metot ekler ve onu da main metot içerisinden çağırmaya çalışır. Yine derleme problemiyle karşılaştığında, sihirli kelime olan “static”in sorununu çözdüğünü hayranlıkla görür. Veee, tabi ki kararını verir: static geldi zulüm bitti 🙂 Böylece artık yeni Javacımız, her değişken ve metotu static yaparak, müthiş bir nesne-merkezli programlama gurusu olmaya başladığını hisseder. Bu durum, “şu okullar da olmasa ne güzel yönetirdim ben Milli Eğitim Bakanlığı’nı” diyen devletlümüzün durumuna çok benzer: Hiç nesne yaratmazsanız, “nesne-merkezli programlama” birden çok kolay hale gelir 🙂 Cok komik değil mi? Nesnesiz, nesne-merkezli programlama 🙂 Bu skeç, aynı zamanda “static”in ne kadar bulaşıcı 🙂 olduğunu göstermesi açısından da mükkemmeldir.

Bu bölümde daha sonra, başlatma blokları (initilization blocks) ile başlatma sırası  (initilization order) ele alınır ki özellikle ikinci konu, Java’nın ve nesne yapılarının çalışmasını anlamak açışından çok faydalı ve bir o kadar da zevklidir. Sonrasında, temel Java eğitimlerinde hep eksik kaldığını düşündüğüm bellek yönetimini (memory management) ele alır, yığın (stack) ve dinamik bellek (heap) alanlarını, ne işe yaradıklarını, Java’da nasıl ilgili hataların alınabileceğini ve JVM parametreleriyle nasıl ayarlanabileceğini gösteririm. Unutmayalım ki, kurumsal Java yazılımlarında en temel problemler, bellek ile ilgilidir.

Java Nesneleri: Organizasyon bölümü ise daha kısadır ve bir önceki kısmın aksine, sınıfın, etrafındaki diğer sınıflarla ilişkisini düzenler. Bu yüzden bu bölümde, package ve import anahtar kelimeleri ile ünlü classpath kavramı ve ayarı ele alınır. Sonrasında, sarmalama (encapsulation) ve kız kardeşi olan bilgi saklama (information hiding) prensipleri, iç tutarlılık (cohesion) ve bağımlılık (coupling) üzerinden ele alınır. Bu şekilde, sağlıklı ya da kaliteli bir nesne-merkezli programlamanın, sarmalama ile bilgi saklama prensiplerin üzerine nasıl bina edildiği ve bunun da Java’da erişim niteleyiciler (access modifiers) ile nasıl gerçekleştirildiği öğrenilir. Tam bu noktada, arayüz kavramı tekrar ele alınır ve yüksek iç tutarlıklı (highly cohesive) ve az bağımlı (lowly coupled) nesneleri yaratmak için nelere dikkat etmek gerektiği tartışılır. “Program to an interface, not an implementation” yani “arayüze programlama yapın, gerekleştirmeye değil” prensibi de bu tartışma sırasında ele alınır.

Bu bölümde ayrıca, erişim niteliyicilerin enfes bir uygulaması olarak singleton yani tek nesne tasarım desenini de bir problem olarak sınıfa sunar, cevabın bulunmasına yardımcı olurum. Böylece hem karmaşık gibi görünen bu konu ve static kullanımı pişirilir hem de programlama keyfi doruğa çıkar 🙂

Bu bolümün sonunda, arayüzden bahsetmişken, API yani Application Programming Interface kavramı, Java API’si ve nasıl kullanılacağı ve javadoc ile nasıl oluşturulduğu ve bizim de kendi kodumuzun API’sini nasıl oluşturacağımız işlenir.

Bu iki konuyu takiben, nesne-merkezli programlamanın diğer yapıları ele alınır ki onların detayına da bir sonraki yazıda girelim.

Bol Java’lı günleeerrr 🙂

 

Toplam görüntülenme sayısı: 6443

Kısa EJB Eğitimi: Netbeans’de EJB Geliştirme – II: SE İstemcisi

Java, Java Dersleri, Java EE , ,

Dün yazdığım yazıda Netbeans üzerinde SelamEJB isimli bir EJB projesi geliştirmiş ve içinde de Selam isimli bir session bean koymuştuk. Selam session beanimizin iki metotu vardı, birini SelamLocal isimli yerel arayüzden diğerini de SelamRemote isimli uzak arayüzden devralıyordu. okumaya devam …

Toplam görüntülenme sayısı: 1515

1 2